Gardłowa sprawa.

Od pewnego czasu chodziłem mocno zadżumiony. Z jednej strony ostro zarzynał mnie ból w okolicy brzucha, z drugiej filmy o śmiertelnej chorobie która najprawdopodobniej za parę miesięcy położy mnie do trumny. Nie było to przecież tak niedorzeczne, wszak przez ponad połowę swojego życia mniej lub bardziej nadużywałem alkoholu czym dość, drastycznie bombardowałem swój organizm. Słowem koszmar i tyle. Oczywiście, jak to podobno u większości mężczyzn bywa, panicznie bałem się stanąć oko w oko z lekarzem i zrobić badania, no bo po co jak i tak już dla mnie nie ma ratunku. Tak pewnie trwałbym dalej w tej swojej koszmarnej spirali gdyby nie moja ukochana małżonka która wzięła mnie za bety i zaciągnęła do gabinetu gastrologa. W ten oto sposób, całkiem niespodziewanie stanąłem przed gabinetem lekarskim. Na stojąco doczekałem do swojej chwili prawdy. Kiedy drzwi, które tak pracowicie hipnotyzowałem, żeby nigdy się nie otworzyły, jednak oparły się mojej energii, nie miałem już wyjścia- wszedłem. Za biurkiem siedział poważny mężczyzna w białym kitlu, nie odrywając oczu od klawiatury swojego komputera, z którą jedynie kontakt wzrokowy pozwalał mu komunikować się swobodnie.
-Proszę usiąść, co panu dolega?
-Jestem pierwszy raz...
-A to poproszę o dowód osobisty.
-Proszę, mam bóle w klatce piersiowej i pod mostkiem, palenie w przełyki. Ostro ostatnio imprezowałem...
-No tak, objawy wskazują na co najmniej dwa rodzaje dolegliwości. Czy jest Pan przygotowany na badanie?...
-Tak (trochę dziwne pytanie, "czy jestem gotowy" ale dobra trzeba to wziąć na klatę pomyślałem)
-W takim razie, w związku z tym, że badanie jest inwazyjne, proszę o potwierdzenie pisemne.
O kurcze, znowu zacząłem się bać. Zostałem zaproszony do pomieszczenia za kolejnymi drzwiami. Przywitała mnie tam miła pani, asystentka lekarza.
-Proszę usiąść na leżance.
Pomyślałem: -O na siedząco, nie będzie tak źle, no bo gdyby kazała się położyć no to byłoby gorzej...
Kiedy usadowiałem się we wskazanym miejscu pani podeszła do okien i zaciągnęła wszystkie rolety, zapanował półmrok. Od tego momentu akcja zabrała tempa i dramaturgii. Pielęgniarka stanęła przede mną i z poleceniem żebym otworzył usta psiknęła mi jakąś miętową substancją jednocześnie informując, że to znieczulenie przełyku.
-Teraz powoli zacznie panu drętwieć gardło.
Drętwiało.
-Proszę się położyć.
O kurcze, jednak nie będzie wesoło, krzyknąłem w myślach i padłem na lewy bok. Wtedy asystentka lekarze włożyła mi do ust coś w rodzaju obręczy odpływu zlewu kuchennego i za pomocą dwóch gumek zamocowała go do głowy. Miałem wrażenie, że wyglądam niczym Hannibal Lekter, choć czułem się raczej jak dmuchana lalka ludzkich rozmiarów, z wiecznie zdziwioną miną. Nie byłem związany, jednak czułem się kompletnie unieruchomiony, chyba strachem który mnie paraliżował. Po chwili pojawił się lekarz. Usiadł na krześle obok mnie i wziął sondę, która wyglądała jak spirala do przetykania starych rur kanalizacyjnych. Może trochę krótsza ale konstrukcja podobna. Sprytnie jeden koniec załadował do mojej seksownej dziurki w ustach i pchał dalej. Poszło w gardło i szło głębiej. Oszczędzę tu może opisów odczuć jakie mnie ogarnęły i odruchów które organizm zaczął sobie organizować. W każdym razie było grubo. Kiedy lekarz pobierał mi próbkę tkanki z żołądka do badania poczułem się jak bohater filmu "Obcy", który ma już niewiele do powiedzenia.
Koniec i bomba to byłoby na tyle z badaniem. Wróciliśmy do gabinetu. Na szczęście oczywiście dowiedziałem się, że żyć będę. Tak jak się spodziewał, mam mały refluks i kilka nadżerek w żołądku. Jak na osobę notorycznie niszczącą swój organizm, całkiem nieźle. Dostałem receptę na leki  i uciekłem gdzie pieprz rośnie.
Siedzę sobie teraz spokojny, popijam herbatkę a rano wezmę tabletkę, razem z Baclofenem.
Warto się badać.
Dobranoc